Hamulec tarczowy Hamulec tarczowy samochodu Porsche Cayenne Hamulec tarczowy ? rodzaj hamulca ciernego, w którym siła tarcia działa na powierzchni czołowej tarczy. Składa się z tarczy hamulcowej, połączonej sztywno z hamowanym wałem oraz dwóch lub więcej nieobracających się klocków pokrytych okładziną cierną, które są dociskane do tarczy najczęściej za pomocą siłownika hydraulicznego lub pneumatycznego. Hamulce tarczowe stosowane są powszechnie jako hamulce zasadnicze w pojazdach samochodowych, szynowych, motocyklach, motorowerach i skuterach, wypierając stosowane dawniej hamulce bębnowe, a także w rowerach, zastępując stosowane dotychczas hamulce szczękowe (działające na obręcz koła).
Hamulec bębnowy (wł.hamulec dwuszczękowy wewnętrzny1) ? hamulec cierny segmentowy dwuszczękowy, w którym hamowanie powstaje na skutek tarcia wewnętrznej powierzchni obracającego się wraz z wałem bębna hamulcowego, z powierzchnią umieszczonych wewnątrz bębna nieobracających się szczęk pokrytych okładziną cierną. Ten typ hamulca jest stosowany w niektórych samochodach (zwłaszcza na tylnych osiach), motocyklach i rowerach.
Wadą w stosunku do hamulców tarczowych jest ich większa podatność na przegrzewanie się (?brake fade?), co zmniejsza skuteczność hamowania. Spis treści 1 Budowa 2 Zasada działania 3 Rodzaje układów ?rozpieracz-szczęki? 4 Przypisy Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Hamulec_b%C4%99bnowy.